Tsja,, en toen stond Kaarlo opeens weer voor de deur. Wij hadden net de kachel aangestoken om te ontbijten en toen stond hij er om beren sporen te gaan zoeken. Wij uitleggen dat we net wilden gaan lunchen, en dat begreep hij. We gingen dus ergens in een restaurantje eten. Was allemaal leuk en aardig en na het eten gingen we nog even de kelder in. Daar stond een verzameling van allemaal dingen van de First winter war die hier in de buurt was. Van wapens tot poppen met uniforms aan en noem het maar op. Hier kregen we een heel verhaal over, want zijn vader had in die oorlog mee gevochten. Best interessant allemaal en na deze rondleiding gingen we rijden. We bleven een aardig stuk langs de Russische grens rijden en opeens ging Nick volop de rem (reed voor ons met Kaarlo.) Afijn, wij stoppen ook. Het bleek dus dat Kaarlo beren sporen zag. Wij met heel veel moeite ook kijken (en dan niet vanuit een rijdende auto) en konden ook wat vinden wat op een spoor leek. Hij bleek overal over die weg een beetje gelopen te hebben, want we vonden meer sporen met dezelfde grootte (14cm) Onderweg vonden we nog onze eerste slang, een adder. Dit is hier de algemeenste soort.
We reden op deze weg omdat daar ergens hout lag dat we mochten hebben. Wij dus de toyota en de aanhanger vol gooien en weer terug naar huis. Onderweg waren we nog ergens gestopt om wat koffie te drinken. Dit was wel op een leuke plek, want er was een sluis. 1 van de laatste dingen die ik hier had verwacht was wel dat we een sluis zouden tegenkomen. Wij als echte toeristen natuurlijk foto’s maken. Ook in de sluis gekeken, maar hier bleek het water niet veel dieper te zijn dan een paar centimeter.
Op de terugweg naar huis kwamen we nog een vrouwtje auerhoen langs de klant van de weg tegen. Wij natuurlijk meteen stoppen en omkeren. Dit was immers een buitenkans, want normaal zitten ze alleen veel te vroeg in de ochtend langs de kant van de weg, wanneer het nog eigenlijk te donker is voor foto’s. Na wat foto’s gemaakt te hebben kwam er een auto aan, die ons vreemd aankeek en toen langs ons ging, op een meter langs de auerhoen. Nadat zij van de schrik was bekomen vloog ze helaas ook snel weer weg en reden wij weer rustig verder.
Nick en ik bij de sporen van de beer
De sluis
De sluis
De aanhanger vol laden met wilg en ratelpopulier
Een trekker waarmee ze de veenvelden maaien, met Nick op de foto
De Auerhoen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten