Ingezonden bericht van Pieter baalbergen:
Vandaag zal de blog niet door Jur geschreven worden, hij heeft ook een beetje vakantie. Want ik ben Pieter Baalbergen een vriend van Jur, Nick en Ruub. (Op het moment geniet ik van een lekkere vakantie, in het derde leerjaar van de MBCS heb ik ook 4 maanden op het onderzoekscentrum in Ilomantsi Finland stage gelopen. Aan deze stage heb ik veel goede herinnering overgehouden en ik heb mijn enthousiasme op de jongens kunnen over brengen. Toen de kans er was om twee weekjes langs te komen samen met Lotte en Merel heb ik dit uiteraard gedaan. Het is net als twee jaar terug, lekker buiten een beetje niets doen of met Kaarlo (de stagebegeleider) mee. Ik heb inmiddels al meer dode elanden gezien dan tijdens mijn vier manden hier (erg leuk), maar daar straks meer over.
Zo, wat hebben we gister gedaan: Uiteraard ’s ochtends uitgeslapen en daarna rustig onbeten. Tijdens het ontbijt kwam Kaarlo naar mij toe, jongens ik heb ook nog een dode wilde zwaan breng deze naar Iljavaara (het vakantiehuisje) voor de beren. Maar eerst heb ik met Ruub en Lotte de kop van de zwaan gehaald en hem open gesneden om te kijken wat die gegeten had, dit bleek vooral veel steen te zijn. Toen dit gebeurd was heb ik samen met Nick een aantal vogelhuisjes opgehangen. Na het middag eten, ben ik met Jur, Merel en Lotte naar Iljavaara geweest. We moesten hier een gedeelte van een eland brengen. Deze eland heb ik afgelopen week met Nick opgehaald. Hij was door een beer aan gevallen. Dit was goed terug te zien aan de sporen. Hier komt de methode hoe een beer een eland vangt: een beer besluipt de eland en probeert dan met een verrassing’s aanval, de beer in een keer vleugellam te maken. Hij probeert met een slag de ruggraat te breken. Lukt dit niet, wat bij ons het geval was. Dan hangt die half aan de eland met een arm, met de ander probeert die de eland aftremmen door bomen vast te grijpen, met het gevolg dat er veel gebroken bomen waren (diameter 2 tot 15). Tijdens het afremmen en vasthouden van het eland bijt die ook nog in de nek van de beer. Uiteindelijk gaat het eland down, en het ziet er aan uit als of de eland op een landmijn is gelopen. Een grote bende van vlees, poten en haren. Maar goed we ging dus dit eland en de zwaan naar Iljanvaara brengen. Toen we daar aan kwamen moesten we het begraven omdat anders de raven het gelijk gaan op eten, en het is de bedoeling dat er beren op afkomen, zodat de jongens foto’s kunnen maken. Na dat wij dit hadden gedaan, ging we weer terug naar het onderzoekscentrum (Merel had tijdens het graven in de auto gezeten van wegen de lucht:P), (het stok inderdaad echt).
Maar we ging dus terug, en Lotte reed, aangekomen bij de afslag naar het onderzoekscentrum, ging het een beetje fout (ons Koninginnedag moment). Lotte kwam volgens mij met een te hoge snelheid aangereden en kon daardoor de bocht niet maken. Dit zorgde ervoor dat we vol met de OPEL op het scheidingseiland tussen de twee weg helfde knalden. Hierdoor is de voorvelg erg vervormd. Volgens Lotte deed ze niets fout, en wilden de auto niet remmen:P. Maar goed zomervelgjes er onder en weer gaan.
Nadat we ‘s avonds hadden gegeten en sauna hadden genomen, kwam Kaaarlo binnen. Er is een eland dood gereden door een auto, Pieter kom je mee om hem even op te halen. Mijn interesse ligt het meest bij grote herbivoren en predatoren, dus ik vond het wel leuk om mee te gaan, en het was toch maar even rijden………… Maar dit bleek anders te zijn. Na dat ik een uur had gereden en we er nog niet waren had ik zoietsvan: het gaat laat worden. Maar goed we waren er uiteindelijk, het eland was al geslacht maar zij bleek zwanger te zijn. De jagers hadden de ingewanden en de twee foetussen er uitgehaald zodat we die mee konden nemen. Toen we het hadden ingeladen zijn we terug gereden naar het onderzoekscentrum, we kwamen om half twaalf aan. Er was geen licht meer, ik heb nog even wat gedronken ben toen ook maar gaan slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten